Wat zouden we zijn zonder Stress? Heb je daar wel eens over nagedacht? De kans is groot dat we dan niet zouden overleven. Dat we erg sloom worden en dat we nooit de doelen bereiken die we voor ogen hebben. Zonder stress komen we waarschijnlijk nauwelijks tot actie.
Alleen is dan natuurlijk wel de vraag wat je onder stress verstaat? Stress betekent dat je systeem wakker wordt en je alert maakt. Dat is iets wat we zeker nodig hebben. Dat maakt ons zorgvuldig en zet ons aan tot de handelingen die nodig zijn. Stress dat te lang aanhoudt of over de maat is, is natuurlijk niet meer helpend. Dan gaat stress teveel van ons lichaam vragen en kunnen er allerlei lichamelijke en mentale klachten ontstaan.
Samen met de trainers van de BOOST hebben we 5 redenen samengesteld waarin stress voor jou helpend is en een belangrijke raadgever is. Vaak benoemen we die signalen als de rode knopen waaraan je herkent dat het tijd is aandacht voor jezelf te nemen.
Stress geeft aan wanneer er sprake is van weerstand: Je hebt vast van die momenten dat er iets gevraagd wordt en je in eerste instantie alleen maar denkt voelt dat alles in je lijf zegt: nee, nu niet! Of voordat er een vraag gesteld wordt je al voelt: o jee, wat gaat er komen…? In feite zijn het de signalen van je eigen lijf die aangeven dat je alert wordt en die je meest wakker maken. Het zijn de eerste signalen die je ervan bewust maken dat iets voor jou niet klopt op dit moment. Er is sprake van weerstand die herkent en erkent wil worden.
In onze Boost besteden we vooral de eerste dag aandacht aan het herkennen van je weerstand en de waarde die dat voor jezelf heeft. Om te komen tot persoonlijke groei is het goed te durven aankijken waar je ongemak ervaart. Wanneer heb je de neiging om juist weg te lopen? Wat wil je aandacht waar jij liever niet naar kijkt? Kortom, onze visie is: op het randje van je weerstand vind je de meeste antwoorden! Vandaar dat durven luisteren naar deze rode knop, waarin stress nog vrij subtiel aangeeft wat je nodig hebt, een belangrijke vriend mag zijn!
Stress verkrampt: als we de eerste signalen wat over het hoofd zien, dan zit ons lichaam zo mooi in elkaar dat de alarmbellen blijven rinkelen. Herken je dat je iemand iets hebt beloofd om samen te doen en iedere keer weer voel je dat je eigenlijk geen zin hebt. Toch blijf je wekelijks gaan en op de een of andere manier ga je steeds langzamer lopen, kom je steeds moeier thuis, heb je steeds minder zin.
Via ons auto-immuunsysteem worden functies dusdanig aangesproken dat ons lijf blijft reageren. Onze psychomotoriek, dus de spierspanning die ons vertelt hoe we in ons vel zitten, verhoogd. Dat nemen we soms niet eens bewust waar, maar geleidelijk aan ontstaan er wel lichamelijke klachten als een stijve nek, vastzittende schouders, een stijve rug. Aan welke spierspanning merk jij het eerst dat je alarmsysteem teveel aan staat? Hoe omschrijf jij voor jezelf deze rode knop? In feite zijn deze signalen dus ook juist helpers van ons eigen systeem om ons uit de overprikkeling te halen.
Stress vraagt om ontlading: Als de druk op onze agenda hoog is blijven we meestal gewoon doorgaan. Je hebt nog net genoeg tijd om te eten, maar eigenlijk ga je in je hoofd ook tijdens het eten door met je project. Ken je dat?
Als we nog iets bewuster naar ons auto-immuun systeem kijken dan hebben we een systeem die ons activeert, de ortho-sympaticus, en een systeem dat ons helpt herstellen, de para-sympaticus. Als we leven binnen een gezonde balans dan is er sprake van aanspannen en ontspannen. Dan leven wij in een dynamiek van opladen en ontladen. Wanneer we teveel druk ervaren gaat het soms ongemerkt continu door. Dan is er alleen nog sprake van opladen. Dat zijn de periodes dat je continu ‘aan’ staat? Het slapen gaan dan moeilijker en als je wakker wordt lijk je geen eens uitgerust. Ons lontje wordt vaak korter en zodra er iets niet bevalt vallen we vaak onredelijk snel boos uit. En wat ook niet meer gaat is stil zitten. Ook als je rustig zit ben je vaak nog in je hoofd met duizend dingen bezig. Dus ook hierin is stress onze raadgever: als ontladen niet meer lukt gaat stress aan de bel trekken door de rode knoppen die ik zojuist omschrijf. Ze zijn soms lastig toe te geven, maar van grote waarden om jezelf weer serieus te nemen.
Stress reguleert onze adem: In tijden waarin je veel op je bordje hebt liggen kies je er op kantoor onbewust vaker voor om de lift te nemen in plaats van de trap. Soms heb je niet eens door dat je fysieke inspanning stiekem aan het vermijden bent. Herken je dat?
Als je onder druk staat en onze stress-regulatoren gaan aan het werk, dan gaat ook onze ademhaling zich daaraan aanpassen. Hoe onhandig ook gaan we steeds gejaagder en steeds hoger ademen. In feite zet ons systeem ons aan om te vluchten of te vechten. Signalen die we vaak veel te laat serieus nemen en er al sprake is van een korter adem-patroon. Ongemerkt hebben we ons al aangepast. Het mooie is dat je deze rode knop aan je adem kunt herkennen en daarmee ook een ingang hebt om je systeem weer te reguleren.
Stress reguleert onze ruimte voor sociale contacten: herken je dat gevoel dat wanneer je haast hebt je kinderen ook juist niet snel zijn in het aandoen van schoenen en jassen? Of dat de hond juist tegendraads wordt als je er geen tijd voor hebt? En wij maar mopperen op onze kinderen en onze dieren. Maar in feite is hier merkbaar dat wij zelf weinig ruimte hebben voor het maken van contact. Het uitreiken naar de ander gaat ongemerkt niet meer vanzelf. Sociale contacten waarin de wederkerigheid klopt en de verbinding fijn verloopt zijn ook de contacten waar we van opknappen. Sociale contacten reguleren ons ten diepste. Daarin is ook voelbaar dat we veerkracht opbouwen. Deze rode knop is dan ook de spiegel die we ervaren in contact. Obstakel in contact staan een moeiteloze verbinding in de weg.
Stress is je weg naar moeiteloosheid
Hoe paradoxaal het in tijden van stress mogelijk klinkt: onze rode knopen zijn de weg naar moeiteloosheid!
In onze Boost nemen we je mee in een veilige omgeving waarin je je eigen rode knopen steeds beter gaat herkennen en er niet meer voor weg hoeft te lopen. Door aan te kijken wat gezien wil worden en te vertragen waar dat wordt gevraagd kom je zelf weer terug in je eigen proces van herstel. We doen aanspraak op een balans tussen effectiviteit en affectiviteit. Met werkwoorden van ‘moeten, willen en kunnen’ naar ‘mogen durven en betamen (past het me of past het me niet)
Het klinkt eenvoudig maar vraagt steeds weer de moed om het aan te gaan en de discipline om voornemens vol te houden. In die zin is ons systeem meedogenloos eerlijk.
Wij nodigen je graag uit voor onze Boost om in een korte tijd jouw eigen weg naar moeiteloosheid te (her)ontdekken.